Obowiązkowe szczepienia psów przeciwko wściekliźnie

01.04.2021

Psy powyżej 3 miesiąca życia na obszarach całego kraju (...) podlegają obowiązkowemu ochronnemu szczepieniu przeciwko wściekliźnie. Obowiązek doprowadzenia psa do punktu szczepień spoczywa na posiadaczach psów, którzy muszą go wypełnić w ciągu 30 dni od dnia ukończenia przez psa 3 miesiąca życia. 

Szczepienia muszą być powtarzane nie rzadziej niż co 12 miesięcy od ostatniego szczepienia (art. 56. ust. 2). Dowodem przeprowadzonego szczepienia jest zaświadczenie o szczepieniu wydane właścicielowi psa przez lekarza weterynarii. Zgodnie z art. 85 ust. 1a. ww. ustawy - kto uchyla się od obowiązku ochronnego szczepienia psów przeciwko wściekliźnie, a w przypadku wprowadzenia obowiązku ochronnego szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie od tego obowiązku - podlega karze grzywny.
W związku z powyższym apeluję i polecam coroczne szczepienia profilaktyczne psów przeciwko wściekliźnie – dzięki czemu chronimy również siebie i naszych bliskich ! Ze względu na wciąż aktualne niebezpieczeństwo wystąpienia wścieklizny oraz specyficzny tryb życia i szczególne narażenie na tą chorobę zalecam ponadto szczepienia kotów przeciwko wściekliźnie.

Wścieklizna jest śmiertelną, wirusową chorobą zakaźną atakującą ośrodkowy układ nerwowy ludzi oraz zwierząt stałocieplnych. Chorobę wywołuje wirus wysoko odporny na działanie czynników środowiskowych. Głównym rezerwuarem zakażenia są chore lisy, wydalające zarazki ze śliną. Wirus wścieklizny może być przenoszony również przez drobne gryzonie leśne i polne. Zwierzęta i ludzie ulegają zakażeniu głównie poprzez ukąszenie chorego osobnika. Zakażenie może nastąpić ponadto poprzez kontakt ze śliną, kiedy zarazek dostaje się do rany, a nawet mało zauważalnego skaleczenia. Okres rozwoju choroby zależy od różnych czynników, między innymi od wieku psa, miejsca ukąszenia, odporności organizmu, a także zjadliwości wirusa. Przeważnie okres ten wynosi u psów od 14 do 60 dni. Jeśli choroba nie wystąpi po 100 dniach od ugryzienia, na ogół wyklucza się możliwość zakażenia wirusem wścieklizny. Po zakażeniu zmienia się zachowanie i usposobienie psa: staje się on ponury, kapryśny, chowa się w ciemne kąty. Ma zmieniony apetyt, zjada niejadalne przedmioty, jak gwoździe, szło, kamienie, własny kał, wykonuje bezcelowe ruchy lub popada w apatię, chwyta pyskiem powietrze. Zwiększa się ilość wydalanej śliny. Niepokój przeradza się w napady szału, ucieczki z domu. Drugi okres choroby wzmaga te objawy. Pies ochryple szczeka i wyje, i mimo silnego pragnienia nie może, z powodu skurczów w przełyku, napić się wody. Obserwujemy obfite ślinienie, opadnięcie żuchwy, chwiejny chód i w końcu całkowite porażenie. Pies pada na skutek niewydolności układu krążenia i porażenia dróg oddechowych — najczęściej w 57 dni po wystąpieniu pierwszych objawów. Do dnia dzisiejszego nie znaleziono leku na tę chorobę i nie istnieje możliwość wyleczenia. Jedynym zabezpieczeniem przed nią jest szczepionka.