W gminie Kiełczygłów mieszkańcy należą do 6 różnych Parafii - Kiełczygłów, Rząśnia, Chorzew, Osjaków, Chorzyna - Dąbrówki i Siemkowice.

 

Parafia Kiełczygłów

Kościół zawsze odgrywał ważną rolę w życiu społeczeństwa. Osiemdziesiąt lat temu Kiełczygłów należał do parafii Rząśnia .Wieś Rząśnia znaną jest już w XIV w., a dopiero w XVI w. parafią zostaje. W tych czasach nie było żadnych środków lokomocji. Parafianie do kościoła chodzili pieszo lub jechali wozem konnym. Zima i deszczowa pogoda sprowokowała ludzi do starań o utworzenie parafii z kościołem bliżej położonym. Parafia Kiełczygłów powstała po oddzieleniu kilku wiosek od parafii Rząśnia , które miały do kościoła parafialnego 7-9 wiorst ( 1.07 km) a wieś Kiełczygłówek nawet 12 wiorst. 
Już w 1922 r. wysłano pierwszą prośbę do Pasterza Diecezji we Włocławku odnośnie utworzenia nowej parafii.

Po zebraniu opinii u gospodarzy przez wikarego z Rząśni ks. Jana Krawieckiego poszła druga prośba do ks. bp. Przed Wielkanocą w 1924 r. Na skutek tej prośby 13 maja tego roku przyjechał do Kiełczygłowa ks. dziekan z Brzeżnicy ks. Teofil Jankowski i wyjaśnił co potrzebne jest do utworzenia parafii. Na owym zebraniu Oskar Paszke zadeklarował 5 mórg ziemi dla kościoła, ktoś inny ofiarował mieszkanie i plac pod kościół. Organizacją nowej parafii miał się zająć ks. Antoni Wróbel, który przybył do Kiełczygłowa 17 maja 1924 r. przywieziony przez proboszcza parafii Rząśnia ks. Wacława Kokowskiego . 
Dekret erekcyjny wydany z datą 21 sierpnia 1924 r. podpisany został przez ks, bp. Zdzidowskiego i kanclerza Gmachowskiego , a ogłoszony 12 pażdziernika 1924 r. w Rząśni na sumie, przez dziekana z Brzeżnicy ks. Jankowskiego.

Mieszkańcy wiosek; Pierzyny Duże i Małe, Huta, Lipie robili starania, aby ze względu na dużą odległość od kościoła parafialnego został wybudowany kościół w Hucie lub na Pierzynach Małych. Jednakże ostatecznie decyzja zapadła, że świątynia zostanie wzniesiona w Kiełczygłowie .Wybudowano więc w 1924 r. drewnianą kaplicę, która służyła aż do czasu wybudowania nowego kościoła.

W styczniu 1938 r. proboszczem został ks. Stanisław Dąbrowski, a w listopadzie 39 zastąpił go ks. Franciszek Figura. W sierpniu 1941 r. po aresztowaniu i wywiezieniu księdza kościół zamieniono na punkt zborny Żydów, przed wywiezieniem ich do Gett. Kościół w tym czasie mocno ograbiono. Na teren parafii raz w miesiącu przyjeżdżał ks. Józef Pruchnicki z Rudy. Zatrzymywał się w Kulach, gdzie spowiadał i chrzcił. Gorliwsi parafianie chodzili na mszę do Wąsosza. 

Jeszcze przed zakończeniem wojny po odejściu najeźdźców 7 marca 1945r. Pasterz Diecezji mianował proboszczem parafii Kiełczygłów ks. Józefa Jansona wikariusza, który przyszedł  z Sączowa. Ks. Janson zaraz na wstępie swojego pobytu w Kiełczygłowie zapowiedział budowę nowego kościoła prosząc o kamień na fundament.

Referendum parafialne w sprawie budowy nowego kościoła odbyło się 21 lipca 1941 r. Na 717 rodzin w parafii 602 opowiedziało się za budową nowego kościoła. 
3 sierpnia 1948 r ks. Józef Janson odprawił mszę św. z prośbą o błogosławieństwo Boże w rozpoczynającej się budowie kościoła. Po tej mszy św. ( a był to wtorek) zaczęto kopać fundamenty. Prace zostały przerwane na zimą 1948-49.

 

Kościół św. Antoniego z Padwy w Kiełczygłowie wg. projektu arch. Stanisława Pospieszalskiego

Pamiątka z konsekracji kościoła w Kiełczygłowie

Organy kościoła w Kiełczygłowie zostały wykonane przez firmę: "Eduard Theinert Orgelbaumeister Breslau" w roku 1888.

Karl Eduard Theinert urodził się w roku 1830 w Henrykowie, zmarł we Wrocławiu w roku 1895. Organy trafiły do kościoła w Kiełczygłowie prawodpodobnie z jednego z kościołów Dolnego Śląska.

Wykaz wsi i mieszkańców Gminy Kiełczygłów należących do poszczególnych parafii