Pod względem gospodarczym Gmina Kiełczygłów ma charakter rolniczy. Użytki rolne zajmują około 4,5 tys. hektarów, co stanowi prawie 72% całej powierzchni gminy. Większość z nich – prawie 3,7 tys. hektarów jest wykorzystywana jako grunty orne. Łąki i pastwiska zajmują 0,81 tys. hektarów, a na gospodarstwa sadownicze przypada znikomy odsetek użytków rolnych (18 hektarów). Niestety warunki gruntowe nie sprzyjają produkcji rolniczej. W odniesieniu do gruntów ornych gleby dobre klasy III i IV zajmują zaledwie 20 % ich całkowitej powierzchni. Gleby słabe i najsłabsze klasy V i VI stanowią resztę powierzchni gruntów ornych – jest to obszar ponad 3,5 tys. hektarów. Wzrostowi efektywności produkcji rolnej nie sprzyja również utrzymujące się rozdrobnienie gospodarstw rolnych na terenie gminy. Wśród 1433 gospodarstw zaledwie nieco ponad 8% (119) posiada powierzchnię większą niż 10 hektarów, co pozwala na osiąganie zysków z efektów skali produkcji rolnej. Można przypuszczać, że gospodarstwa poniżej 5 hektarów, których jest na terenie gminy aż 895, w znacznej części nie stanowią głównego źródła utrzymania ich właścicieli. Średnia powierzchnia indywidualnego gospodarstwa rolnego w gminie kształtuje się na poziomie około 5,5 ha, co w polskich warunkach jest wynikiem poniżej średniej krajowej, wynoszącej 9,48 ha. Na tym tle struktura powierzchniowa gospodarstw na obszarze gminy Kiełczygłów prezentuje się słabo i może być przyczyną problemów związanych z efektywnością produkcji rolnej. Rolnictwo na terenie gminy Kiełczygłów oznacza się niskim poziomem rozwoju infrastruktury, technicznego wyposażenia gospodarstw rolnych. Do najważniejszych czynników naturalnych wywierających decydujący wpływ na produkcje rolną, jej strukturę i wydajność zaliczyć należy warunki klimatyczne i glebowe, rzeźbę terenu oraz stosunki wodne. Istotnym czynnikiem w produkcji rolnej jest właśnie zmiana stosunków wodnych gleb wywołanych odwodnieniem związanym z uruchomieniem kopalni Bełchatów. Jednakże niski stopień urbanizacji, nieskażone środowisko oraz korzystne warunki przyrodnicze sprzyjają rozwojowi sektora produkcji żywności najwyższej jakości. Specjalizacją tutejszych rolników jest uprawa chrzanu, a gmina - prawdziwy potentat w produkcji tego warzywa, jest siedzibą Polskiego Związku Producentów Chrzanu. Tradycja uprawy chrzanu w Gminie Kiełczygłów sięga historią do okresu międzywojennego, czyli do 1926 roku. Oskar Paszchke – ówczesny właściciel Beresi Małych, niewielkiego majątku ziemskiego – sprowadził z Niemiec pierwsze sadzonki. Wraz z sadzonkami otrzymał instrukcje uprawy i warunki transakcji. Korzeń handlowy miano odsyłać do Niemiec, sadzonki natomiast uprawiać na swych polach, nikomu ich nie odstępując. Tak było aż do wojny. Historię tę pamiętają i potwierdzają w swoich wspomnieniach najstarsi mieszkańcy regionu mający dziś prawie 80 i więcej lat. Spisane przeżycia z tamtego okresu są tym bardziej szczegółowe, im bliższy był związek i kontakt rodziców lub dziadków z majątkiem z racji ich zatrudnienia czy pełnionej w nim funkcji. Dopiero po zakończeniu II wojny światowej i rozparcelowaniu majątku, chrzan trafił do okolicznych wsi i rolników. W gospodarstwach zaczęto uprawiać tę roślinę w latach pięćdziesiątych, na niewielkich, kilku arowych powierzchniach. Z czasem chrzanowe pola były coraz większe. Chrzan stał się podstawą egzystencji i gdyby nie on trudno by się było utrzymać z roli. Obecnie powierzchnię uprawy chrzanu szacuję się na około 300 ha.

W ostatnich latach w strukturze zasiewów nie nastąpiły istotne zmiany, a od kilku lat o jej kształcie decydują warunki przyrodnicze i tradycje uprawy. Ogólna powierzchnia zasiewów wynosiła 3270 ha, w tym zboża 2880 ha, a pozostałe uprawy to ziemniaki, warzywa itp. (coraz większym zainteresowaniem cieszy się uprawa kukurydzy na zielonkę). W uprawie zbóż tradycyjnie największy udział ma żyto i mieszanki zbożowe. Uprawy sadownicze mają marginalne znaczenie, a ich areał uległ zmniejszeniu. Największy udział w produkcji owoców stanowią jabłonie, a przebudowa upraw sadowniczych dotyczy głównie asortymentu odmianowego. Ocenia się, że produkcja zwierzęca jest w ostatnim czasie mniej opłacalna. Zmalała hodowla bydła mlecznego w małych gospodarstwach ale widać nieznaczny wzrost hodowli bydła w gospodarstwach większych. Oprócz hodowli bydła dużym zainteresowaniem cieszy się również tucz trzody chlewnej. W podziale na rodzaje upraw zajmowały one następująca powierzchnie:

 

-  zboża ogółem – 2922,12 ha

 

-  zboża strączkowe jadalne na ziarno – 1,01 ha

 

-  ziemniaki – 504,72 ha,

 

-  buraki cukrowe 0,10 ha,

 

-  buraki pastewne – 66,97 ha,

 

-  pszenica – 130,98 ha,

 

-  żyto – 1676,07 ha,

 

-  jęczmień – 105,31 ha,

 

-  owies – 301,53 ha,

 

-  pszenżyto – 215,66 ha.

 

W hodowli dominuje trzoda chlewna i bydło mleczne. Zakładami przetwórczymi branży rolniczej są młyny zbożowe zlokalizowane w Chorzewie oraz sąsiednim Kiełczygłowie. Gmina posiada istotne walory przyrodniczo-rekreacyjne, które powodują, iż pomimo słabo rozbudowanej infrastruktury stwarzają podstawy do rozwoju szeroko pojętej turystyki, a także agroturystyki.